Wat ik anders had 'moeten' doen.
Bij Stichting Lirio ben ik niet alleen de medeoprichtster, maar ook de Klassiek Homeopaat.
Als cliënten Stichting Lirio komen voor hulp na seksueel geweld zijn dit altijd, zonder uitzondering, hele verdrietige en pijnlijke verhalen. Vooral bij een recente ervaring is alles nog erg vers en kwetsbaar.
De eerste vragen die we stellen zijn, vooral met de recente ervaringen, erg belangrijk en wordt vaak niet aan gedacht, zoals is er aangifte gedaan? Is er een lichamelijk onderzoek ingesteld? Is er gedacht aan eventuele testen zoals SOA – en zwangerschapstest (afhankelijk van de leeftijd)? Enzovoort..
Maar een vraag die voor mij als homeopaat extra van belang is, is de vraag wat jij als eerste gedaan hebt na afloop. Is dit uren onder de douche staan, of juist niet? Is er meteen aangifte gedaan of wilde je dit niet? Is het meteen verteld aan iemand in de omgeving of niet? In deze antwoorden zit heel veel informatie wat kan helpen bij het vinden van het juiste homeopathische geneesmiddel.
Als ervaringsdeskundige ken ik het effect van zwijgen na seksueel geweld. Ook ik hield mijn mond, maar niet bewust.
Want toen ik na de groepsverkrachting uit het bos liep, zag ik de vriendin van mijn moeder en die heb ik meteen verteld wat er zojuist gebeurd was. Helaas geloofde zij mij op dat moment niet…
Achteraf begrijp ik dat mijn verhaal zo hard bij haar binnen gekomen moest zijn, dat zij er niet mee om kon gaan.
Daardoor reageerde zij met teksten als; ‘dat kan toch niet waar zijn’ en ‘dat ik het me vast verbeeld had’. Helaas zijn dit soort reacties bekend bij vele mensen die seksueel misbruik hebben meegemaakt.
Ik was 12 jaar en met mijn nog zo jonge brein bedacht ik dat als zij mij niet zou geloven, niemand dat zou doen en daar begon de periode van drie jaar stilte.
En de gevolgen daarvan.
Ook weer achteraf, maar daarom deel ik het ook, realiseer ik mij dat het een van de slechtste keuzes was die ik had genomen. Doordat je jouw mond houdt heb je ook niemand om je verhaal mee te delen, om je pijn en verdriet te kunnen uiten, om gesteund te worden, om geknuffeld te worden en te voelen dat er mensen zijn die van je houden. En vooral dat laatste is zo belangrijk.
Eén van de trauma’s na seksueel geweld is dat jouw waarde op dat moment van je wordt afgenomen. Ondanks jouw ‘nee’ is er toch misbruik van je gemaakt en mede daardoor denken overlevers vaak dat ze geen waarde (meer) hebben, of zelfs ‘waardeloos’ zijn.
Als je jouw mond houdt over wat er is gebeurd neemt dat gevoel alleen maar toe. Als je het wel direct deelt, of er over praat, dan zijn er mensen in je omgeving die kunnen vertellen dat jij wel degelijk van waarde bent. Voor hen, voor jezelf en voor de wereld.
Een ander trauma na seksueel geweld is het schuldgevoel, “had ik niet beter eerder naar huis kunnen gaan”, “heb ik misschien onbewust aanleiding gegeven”, ‘had ik niet beter dit’ en ‘had ik maar…’.
Bij deze: allemaal bullsh..
Ook hier weer, alsjeblieft, vertel het de mensen waar je van houdt en die je vertrouwt onmiddellijk nadat het je is overkomen. Want die mensen kunnen je dan meteen vertellen dat geen enkele levende ziel op deze planeet het recht heeft om zonder jouw toestemming aan – en zeker niet in – jou te zitten.
Voor mij was het een wijze les die ik had toegepast als ik het toen had geweten. Gelukkig, na uiteindelijk prachtige ontwikkelingen in mijzelf waarbij de homeopathie de grootste rol heeft gespeeld, zijn mijn ‘klachten’ mijn krachten geworden en ondersteun ik nu overlevers van seksueel geweld bij het terugvinden van hun waarde die er nog altijd zit.
Nou, dit was een deel van mijn verhaal. Maar nu vraag ik mij af; zit jouw verhaal jou ook zo in de weg?
Mag jouw verhaal ook gedeeld worden?
Is het nu ook jouw tijd om gehoord te worden door mensen die begrijpen waar je het over hebt?
Dan nodig ik je van harte uit om gebruik te maken van onze gratis empowerment call waarin we kunnen kijken wat we voor jou kunnen betekenen.
Ik hoop je gauw te ontmoeten!
Warme groetjes,
Collette
Stichting Lirio